................  วัฏจักร  .................

ฝึกคิด นอกกรอบ  ...เพราะ เหมือนคือ ไม่แตกต่าง...

ผู้จัดการของตึกสำนักงานใหญ่แห่ง ได้รับคำตำหนิอย่างมากเกี่ยวกับความเชื่องช้าของลิฟต์ในตึก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาทำงาน เนื่องจากบางบริษัทที่เช่าสำนักงานอยู่ในตึกนี้ขู่ว่าจะย้ายไปอยู่ที่อื่น ถ้าหากทางผู้จัดการยังไม่แก้ปัญหาดังกล่าว ทางผู้จัดการจึงตัดสินใจว่าจะต้องแก้ไขปัญหานี้อย่างเร่งด่วน

ผู้จัดการได้เรียกประชุมกลุ่มวิศวกรที่ปรึกษา ที่มีความชำนาญในการออกแบบระบบลิฟต์ หลังจากที่พวกเขาสำรวจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้ว ทางวิศวกรจึงเสนอวิธีแก้ไขด้วยกัน 3 แบบ คือ

1. เพิ่มจำนวนลิฟต์

2. เปลี่ยนลิฟต์ที่มีอยู่บางตัวด้วยลิฟต์ที่วิ่งเร็วกว่า

3. ติดตั้งระบบควบคุมคอมพิวเตอร์เพื่อใช้ควบคุมการทำงานของลิฟต์ทั้งหมดให้เร็วขึ้น

ทางวิศกรที่ปรึกษาได้คำนวณค่าใช้จ่าย และประโยชน์โดยวิธีการทั้ง 3 ข้อนี้ พวกเขาสรุปได้ว่า การเพิ่มจำนวนลิฟต์หรือการเปลี่ยนลิฟต์ที่มีอยู่บางตัว ด้วยลิฟต์ที่วิ่งเร็วกว่าเท่านั้นที่สามารถให้การบริการดีกว่าเดิม แต่ว่าต้นทุนของวิธีการทั้งสองสูงกว่าประโยชน์ที่ทางผู้จัดการจะได้รับมาก ดังนั้นถ้ากล่าวกันจริงๆแล้ว ไม่มีวิธีใดที่ดีพอที่ควรจะใช้เลย บรรดาวิศวกรจึงปล่อยให้ผู้จัดการตึกเป็นคนตัดสินปัญหาเอง

ผู้จัดการตึกของเราก็เรียกประชุมบรรดาลูกจ้างทุกคน เพื่อขอความเห็นว่ากันตามความเป็นจริงแล้ว ผู้จัดการน้อยคนนักที่จะปฏิบัติเช่นผู้จัดการตึกของเราคนนี้ เขาพูดถึงปัญหาของลิฟต์ให้บรรดาลูกจ้างฟังและขอความเห็นจากลูกจ้างที่เข้าประชุม ได้มีผู้แสดงความคิดเห็นและให้ข้อแนะนำหลายอย่าง แต่ว่าข้อคิดเห็นนั้นก็ถูกยกเลิกไปก่อนที่จะผ่านวาระการประชุมเสมอ

การประชุมเริ่มดำเนินการช้าลง จนกระทั้งหนุ่มผู้หนึ่ง ซึ่งทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยของแผนกบุคคลและได้นั่งเงียบมาตลอด เค้าได้แสดงความคิดเห็นของเขาบ้าง เขาอธิบายความเห็นอย่างสั้นๆ และกินเวลาครู่เดียว

ทุกคนในที่ประชุมเห็นด้วยกับข้อเสนอของเขาทันที

หลักจากนั้นสองสามสัปดาห์ก็ไม่มีเสียงบ่นจากผู้ใช้ลิฟต์อีกเลย ปัญหาต่างๆ ได้หมดไปอย่างสิ้นเชิง นอกจากนี้ค่าใช้จ่ายในการแก้ปัญหาก็น้อยมาก

^^วิธีการที่ทางผู้จัดการใช้คือ เขาติดตั้งกระจกขนาดใหญ่บนผนังข้างๆ ลิฟต์ของทุกๆชั้น

ชายหนุ่มสมองใสคนนั้นใช้หลักจิตวิทยาเข้าช่วยในการคำนึงถึงสาเหตุที่คนบ่นว่าลิฟต์ช้า เขาคิดว่าความเบื่อหน่ายในการรอลิฟต์เป็นสาเหตุดังกล่าว แท้จริงแล้วช่วงเวลาที่คนเหล่านั้นรอลิฟต์ค่อนข้างน้อยมาก แต่พวกเขาคิดว่านาน เพราะพวกเขาไม่มีอะไรทำในระหว่างยืนรออยู่ ชายหนุ่มคนนี้เสนอบางสิ่งบางอย่างให้คนพวกนี้ทำคือ ให้พวกเขามองดูตัวเองและผู้อื่น (โดยเฉพาะเพศตรงข้าม) ในกระจก สิ่งนี้ทำให้ทุกคนที่รอลิฟต์มีอะไรบางสิ่งบางอย่าง ที่ไม่เบื่อหน่ายทำ

เค้าเลยบอกมานะครับว่า...ปัญหาหนึ่งๆ ย่อมมีวิธีแก้ไขได้หลากหลายเสมอๆ เหมือนเหรียญที่มีอยู่ เหรียญยังมีตั้งสองด้าน

พวกเรามักใช้ความเคยชิน(ยึดถือปฏิบัติตามๆกันมา)ใช้ในการแก้ปัญหา มากกว่า"ตรรกะ"(ความคิด, ความตรึกตรอง)นั่นเองครับ

^^ จงคิดให้นอกกรอบ ...เพราะ เหมือนคือ ไม่แตกต่าง..

..... จง พิเคราะห์ ให้เหมาะความ .....

มีเทียนอยู่ 4 เล่ม ซึ่งกำลังจะดับลง บรรยากาศในห้องเงียบจนได้ยินเสียงเทียนทั้ง4 คุยกัน

เทียนเล่มที่ 1 เอ่ยว่า  โลกเราเอาแต่ต่อสู้แก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกัน มนุษย์คิดแต่จะเบียดเบียนกัน

ไม่มีใครคิดจะปกป้องฉันเลย ในฐานะที่ฉันเป็นเทียนแห่งสันติภาพ

ฉันคงต้องจากไปแล้ว  แล้วเทียนเล่มที่ 1 ก็ดับลง

เทียนเล่มที่ 2 เอ่ยว่าส่วนฉันคือเทียนแห่งความเชื่อ ฉันคงหมดประโยชน์ที่จะส่องสว่างต่อไปแล้ว  

คนไม่มีความเชื่อใจกันเลย จากนั้นสายลมอันแผ่วเบาก็พัดเทียนเล่มที่ 2 ดับลง

เทียนเล่มที่ 3 เอ่ยว่า ส่วนฉันคือเทียนแห่งความรัก แต่ทุกวันนี้ ผู้คนกลับเอารักออกไปจากใจ

ไม่มีความรักอันบริสุทธิ์มอบให้กัน มีแต่ความเห็นแก่ตัว ไม่มีใครเข้าใจความสำคัญของฉัน  

ฉันไม่มีกำลังพอที่จะส่องสว่างอีกต่อไปแล้ว ลาก่อน  แล้วเทียนเล่มที่ 3 ก็ดับลงไป 

แต่ไม่ทันที่เทียนเล่มที่ 4 จะได้เอ่ย  ก็มีเด็กน้อยเปิดประตูเข้ามาในห้อง  

เมื่อเห็นเทียนทั้ง 3 เล่มดับลง  เด็กน้อยก็ร้องห่มร้องไห้ เทียนเล่มที่ 4 ก็เอ่ยขึ้นว่า

“อย่าได้เสียใจไปเลย ฉันคือเทียนแห่งความหวัง  และฉันยังส่องสว่างอยู่  

หยิบฉันแล้วจุดที่เทียนทั้ง 3 เล่มสิ" 

เมื่อเด็กน้อยนำเทียนแห่งความหวัง  จุดไปที่เทียนทั้ง 3 เล่ม  

แล้วเทียนแห่งสันติภาพ เทียนแห่งความเชื่อ  และเทียนแห่งความรักก็สว่างขึ้น

เพราะความหวังทำให้ชีวิตยังมีความหมาย  เพราะความหวังทำให้คนที่ป่วยไม่สบาย

พิการยังสู้เพื่อมีชีวิตต่อ เพราะความหวัง ทำให้คนที่กำลังเผชิญกับสึนามิของปัญหา

มีกำลังใจยืนหยัด ยืนยง  มั่งคงอยู่ได้ 

เพราะฉะนั้น  เมื่อไหร่ก็ตามที่มีใครสักคนเล่าความหวังให้เราฟัง

ขอให้รู้ว่านั่นอาจจะเป็นเสมือนเทียนเล่มสุดท้าย  และมันอาจเป็นความหวังที่มากไปกว่าเพื่อตัวของเขาเอง  

หน้าที่ของเราคือ  ไม่ว่าเราจะช่วยได้หรือไม่ก็ตาม  อย่าไปดับความหวัง หรือความฝันของใคร

โปรดช่วยกันรักษาความหวังของทุกๆ คนที่รู้จักเพราะนั่นอาจเป็นความหวังสุดท้ายของใครบางคน

และอีกหลายคนที่อยู่รอบข้าง จงเป็นความหวังและกำลังใจแก่คนที่เรารัก และบุคคลรอบข้าง