ที่พึ่งหนึ่ง พึ่งได้แต่กายตน 

เกิดเป็นคน คิดเห็น จึงเจรจา

ทำไปเถอะะะ ........ JUST DO IT....

สักแต่ว่า ... เห็น  

สักแต่ว่า ... ได้ยิน

จิตที่คิดดี สิ่งดีๆ จะกลับมา......

หลวงพ่อ จรัญ 

จิต ... ไม่มีวันตาย

"รอยแตกบนแก้ว"

หลวงพ่อชา ยกแก้วขึ้น แล้วถามอาจารย์พรหมว่า "เธอเห็นรอยแตก ในแก้วใบนี้ไหม พรหมวังโส?"

อาจารย์พรหมคิดว่า "แก้วก็ดูปรกติ ไม่มีร้อยราว"

หลวงพ่อชาพูดต่อว่า "ดูให้ดี ๆ ซิ มันมีรอยแตกเล็ก ๆ บนแก้วใบนี้ สักวัน แก้วใบนี้มันต้องแตก"

ในตัวเราทุกคน ล้วนแต่มีรอยแตกเล็ก ๆ นับตั้งแต่เราเกิด มันบอกให้เรารู้ว่า สักวัน ชีวิตของเราทุกคนต้องจบสิ้น มันจะจบแน่นอน เรารู้ดี แต่เพราะเราโดนอวิชชา ครอบงำเอาไว้ ทำให้เราไม่ได้คิดถึงมัน

สักวันเราต้องจากกัน ความจริงข้อนี้ ที่พระบอกให้เราตระหนัก มิได้ให้เรากลัว หรือคิดว่า ฉันจะไม่รักใครอีกแล้ว!! เพื่อที่ฉันจะได้ไม่ต้องเสียใจ ตอนฉันต้องสูญเสียเขา หรือจากเขาไป

แต่ท่านบอกเพื่อที่ว่า เราจะได้รู้เท่าทัน ความเป็นจริงของโลกและชีวิต ว่า ทุกสิ่งที่อยู่ตอนนี้ มันไม่เที่ยง มันจะเปลี่ยนแปลง

เพราะฉะนั้น ถ้าเรารู้ว่า สิ่งที่เรามีเราอยู่ มันจะไม่อยู่กับเราชั่วนิรันดร์ เวลาของเรามีจำกัด เราจะได้มีท่าทีที่ถูกต้องกับสิ่งที่เรามีอยู่ ณ เวลานี้ เราจะมีเมตตาต่อคนที่อยู่ด้วยในทุกวันนี้มากขึ้น เพราะเราจะรู้ว่า เราอยู่ด้วยกัน แค่ช่วงเวลาสั้น ๆ

เราจะหยุดความใจร้าย หยุดทำร้าย หยุดความเอาชนะ หยุดการกดดัน หรือบังคับให้ทุกอย่าง เป็นดั่งใจของเรา เราจะผ่อนปรน เราจะใจเย็น และรับฟังมากขึ้น เราจะเห็นอกเห็นใจ เข้าใจ และ ให้อภัยมากขึ้น

เพราะเรารู้ว่า เวลาที่เราจะอยู่ด้วยกัน มันหมดลงไปทุกวัน เวลาติดปีกบิน และพรุ่งนี้ อาจจะไม่มีอีกแล้ว สำหรับเรา เมื่อถึงวันที่เราต้องจากกัน เราจะได้ไม่ต้องเสียใจว่า ทำไมเราถึงไม่ทำดีกับเขา เราจะเก็บความทรงจำที่ดีต่อกัน เหลือไว้ให้คิดถึง ยามเมื่อเขาหรือเรา ไม่มีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้แล้ว

ในวันสุดท้าย เราจะเช็ดน้ำตา และพูดกับตัวเองว่า

"ฉันรู้อยู่แล้ว ว่าวันนี้ต้องมาถึง 'เพราะฉันเห็นรอยแตกเล็ก ๆ บนแก้วนั้น' ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว..."

-ธรรมะจาก หลวงปู่ชา สุภัทโท 

《  流浪汉与菩萨 。 >  คนจรจัดกับพระพุทธเจ้า  》

มีคนจรจัดผู้หนึ่ง เดินเข้าไปในวัด เห็นพระพุทธเจ้านั่งอยู่บนแท่นดอกบัว

ผู้คนกราบไหว้ คิดอยากให้ตนเองเป็นเช่นนั้นบ้าง

คนจรจัด : พระพุทธเจ้า ผมสามารถแลกเปลี่ยนกับท่านหรือไม่ ?

พระพุทธเจ้า : ได้ซิ แต่มีข้อห้ามข้อหนึ่ง

คนจรจัด : ข้อห้ามอะไร ?

พระพุทธเจ้า : ขอเพียงเจ้าไม่เอ่ยปากพูด ไม่ว่าเห็นเรื่องราวอะไร หรือว่า เห็นใคร เจ้าก็ต้องห้ามเอ่ยปาก พูดใดๆออกมาทั้งสิ้น

คนจรจัด : นี่ง่ายมาก ไม่มีปัญหา

คนจรจัด..ขึ้นไปนั่งบนแท่นดอกบัว สิ่งที่เขาเห็น ผู้คนสับสนอลหม่านวุ่นวาย ผู้มาบนบานหวังสิ่งที่ตนต้องการก็มากมาย เขาล้วนสามารถอดกลั้นไว้ ไม่เอ่ยอะไรออกมาจากปาก

วันหนึ่ง..เศรษฐีท่านหนึ่งได้มาที่วัด

เศรษฐี " ขอท่านพระพุทธเจ้า ประทานคุณธรรมแก่ข้า " จากนั้นคุกเข่ากราบไหว้ ลุกขึ้นยืน ช่วงนี้กระเป๋าเงินของเขา ได้ร่วงหล่นลงพื้น คนจรจัดกำลังคิดที่จะเอ่ยปากเตือน เขานึกถึงข้อห้ามของพระพุทธเจ้าได้ 

หลังจากเศรษฐีกลับไป มีผู้ยากจนเข้ามา " ขอท่านพระพุทธเจ้า ประทานเงินทองแก่ข้า คนที่บ้านป่วยหนัก ต้องการใช้เงินเพื่อรักษา " คุกเข่ากราบไหว้ลุกขึ้นยืน เขาเห็นกระเป๋าเงินใบหนึ่ง ร่วงหล่นอยู่บนพื้น

ผู้ยากจน " พระพุทธเจ้า ทำให้คำวิงวอนของข้าเป็นจริงแล้ว " เขาหยิบกระเป๋าเงินขึ้นมา แล้วก็เดินจากไป

คนจรจัด..คิดจะเอ่ยปากบอกว่า ไม่ใช่คำวิงวอนกลายเป็นจริง นั่นเป็นของที่ผู้อื่นทำร่วงหล่นไว้ แต่เขาก็ฉุกคิดถึงข้อห้าม ของพระพุทธเจ้าได้ก่อน 

ยามนี้..มีชาวประมงเข้ามาหนึ่งคน " วิงวอนพระพุทธเจ้า ประทานความปลอดภัยแก่ข้า ออกทะเลขออย่าพบเจอคลื่นลมพายุ " คุกเข่ากราบไหว้ ลุกขึ้นยืน

เขากำลังจะจากไป กลับถูกท่านเศรษฐี ที่ย้อนกลับมาจับแขนไว้ เพื่อกระเป๋าเงินแล้ว ทั้งสองเกิดการชกต่อยกัน เศรษฐีมั่นใจชาวประมง เก็บกระเป๋าเงินของเขาไป ส่วนชาวประมงหมดความอดทนอดกลั้น ที่ถูกใส่ร้ายป้ายสี

คนจรจัด..ทนดูต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว เขาตะโกนเสียงดังขึ้นมาว่า " หยุคมือ "

แล้วเล่าเรื่องราวความเป็นจริงให้ทั้งสองรับรู้ ข้อพิพาทจึงได้ยุติ

ดังนั้น..ชาวประมงจึงรีบกลับไปลงเรือออกทะเล ส่วนเศรษฐีผู้นั้น  ก็ไปตามหาคนยากจนผู้นั้น เพื่อสะสางบัญชี

พระพุทธเจ้า..พูดกับคนจรจัดว่า " เจ้าคิดว่า กระทำเช่นนี้ถูกต้องแล้วหรือ ?

ทำไมเจ้าถึงตบะแตก เจ้ารับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะว่า จะไม่เอ่ยปากพูดอะไร

เจ้ารู้หรือไม่ ในส่วนลึกๆแล้ว ข้าได้ปกปักคุ้มครองให้ศีลให้พร เพราะว่า..

เรือจะถูกจม ข้าต้องการให้เศรษฐีกับชาวประมง ทะเลาะวิวาท เพื่อยื้อเวลาออกไป ไม่ให้เขานั่งเรือลำนั้น สมาธิของเจ้า ช่างอ่อนไหวจริงๆ พูดมากย่อมต้องมีผิดพลาด

พระพุทธเจ้าพูดต่อว่า " เจ้าเอ่ยปาก นึกว่าตัวเองมีความยุติธรรมงั้นหรือ ? 

ทว่า คนยากจนผู้นั้น ด้วยเหตุนี้ ก็จะไม่ได้เงินก้อนนั้น เพื่อช่วยเหลือชีวิตคนในบ้าน

เศรษฐีไม่มีโอกาส ปฏิบัติคุณธรรมความดี สร้างบุญกุศล ชาวประมงประสบพบเจอพายุพอดี จมอยู่ก้นทะเล หากเจ้าไม่เอ่ยปาก คนในบ้านของผู้ยากจนก็มีโอกาสรอดชีวิต เศรษฐีสูญเสียเงินน้อยนิด แต่ได้ช่วยเหลือผู้อื่น ได้สั่งสมบุญกุศล

ส่วนชาวประมง เนื่องจากทะเลาะวิวาท ไม่สามารถลงเรือ หลบพ้นลมพายุตอนนี้ก็ยังมีชีวิตอยู่ " คนจรจัดฟังแล้ว รู้สึกละอายใจยิ่ง เดินออกจากวัดไปอย่างเงียบๆ

เรื่องราวมากมาย ควรเป็นเช่นไร ก็ให้เป็นเช่นนั้น รอคอยให้มันเกิดตามธรรมชาติ ผลที่ได้ต้องดีกว่า ทว่า ยามที่เผชิญหน้ากับความเป็นจริง จะมีใครรู้บ้างล่ะ ? 

สิ่งของ~เรื่องราวในตัวมันเอง จะมีผลที่ออกมาเป็นอย่างไรล่ะ ?

静觀其變 , 是一種能力 。

รอดูการเปลี่ยนแปลงอย่างเงียบสงบ เป็นความสามารถอย่างหนึ่ง

順其自然 , 是一種幸福 。

คล้อยตามธรรมชาติ ไม่แข็งขืนไม่ฝืน เป็นความสุขอย่างหนึ่ง

พระพุทธเจ้า เคราพในเหตุและผล จึงไม่เอ่ยปาก ปล่อยวาง ฝึกสมาธิ

ฝึกจิตใจ ปฏิบัติเพื่อไม่ให้จิตใจ คล้อยตามเรื่องราวภายนอก

ไม่ใช่พระพุทธเจ้า ไม่ได้นั่งอยู่ใต้ต้นโพธิ์ ย่อมไม่สามารถเห็นภาพจุดยุติ

พวกเราจึงยังคงเป็น คนจรจัดบนโลกใบนี้ ในส่วนลึกๆแล้ว ทั้งหมดทั้งมวล

สวรรค์เบื้องบน ย่อมมีการจัดการที่ดีที่สุดอยู่แล้ว